GRAWERUM znaczniki

Cześć!
    Znaczniki to narzędzia do oznaczania maszyn, regałów, narzędzi, konstrukcji wykonanych z tworzywa, stopów nieżelaznych - aluminium, mosiądzu, żeliwa, staliwa oraz zwykłej stali, o twardości nieprzekraczającej 180 HB. Na rynku można spotkać szeroką gamę znaczników różnych producentów. Od najtańszych do najdroższych. Wiodącym liderem jest tutaj niemiecka firma GRAVUREM obecna na rynku od ponad 50 lat. Jest ona światowym liderem w produkcji narzędzi do znakowania, w tym numeratorów.
    W swojej ofercie ma kilkanaście artykułów Sztandarowy ich produkt to:

• numerator Grawurem-S standard do wybijania liter i cyfr.
• Znaczniki punktowe.
• Znaczniki zaokrąglone.
• Numeratory wielokrążkowe.
• Numeratory automatyczne.
• Znaczniki kontrolne i specjalne.

    Praca tymi narzędziami odbywa się poprzez kontrolowany zgniot przedmiotu oznakowanego o ustalonej sile. W przypadku tych narzędzi Gravurem S nie powinna ona przekraczać 800 N/mm2. Optymalny nacisk to 600 N/mm2. Taka wartość zapewni dłuższą trwałość narzędzi. Znakowanie w praktyce wygląda w ten sposób, że uderzamy młotkiem w numerator. Trzeba pamiętać, że numerator powinien być wsparty o element znaczony pod kątem 90 st. Taka pozycja sprawi, że wgnieciony znak będzie jednakowo wyraźny na całym obwodzie. Przed znakowaniem trzeba przetestować na niewidocznej powierzchni siłę uderzenia i efekt znakowania. Informacje ze stronyhttp://narzedziamoje.pl/
    Numeratory mają podane wymiary w mm. Często nie wiadomo jak zmierzyć i dobrać numerator. Dla informacji podaję, że znaczniki mierzy się na wierzchołkach. W takim przypadku rozmiar wybitego znaku będzie zależała od wymiaru numeratora (spód wybitego znaku) i siły uderzenia (brzeg wybitego znaku).
    Numeratory Gravurem stosuje się do trwałego znakowania tabliczek znamionowych na maszynach, elektronarzędziach, konstrukcjach stalowych, butlach do transportu gazów technicznych. Wymieniać by można w nieskończoność.
    Ważnym parametrem jest tutaj twardość materiału znaczonego i siła uderzenia. Zwykle elementy znakowane wykonane są z metali nieżelaznych i zwykłych stali o twardości nieprzekraczającej 200 HB.
    Najbardziej popularnym produktem jest Grawurem S o cyfrach i literach odwróconych na znacznikach. Czyli dla przykładu wybijając cyfrę odwróconą 2 na znaczniku otrzymujemy 2 czytelną na materiale oznakowanym. Wielkości zaczynają się od 2mm a kończą na 12mm. Pamiętajmy o sile docisku, inna będzie w znacznikach 4mm a inna 12mm. W praktyce dobrze mieć z 3 wagi młotków: 300 g, 400g i powiedzmy 600g.
W opisie produktu mamy:

• Podaną siłę docisku 600-800Nmm2.
• Wymiar znacznika literowego czy cyfrowego.
• Twardość części roboczej znaczników - 58-61 HRC.
• Informacje o szlifowanych bokach znaczników.
• Przekrój i długość podane w mm.

 Wszystkie znaczniki są zapakowane w niebieskie pudełka.
    Podsumowując temat, wybierając produkty Grawurem mamy pewność, że produkt jest wysokiej jakości, znaki będą powtarzalne i będą nam służyły przez długi czas.
Pozdrawiam.

Myjki ciśnieniowe

Jak dobrać myjkę ciśnieniową.
   Myjki ciśnieniowe pozwalają na skuteczne czyszczenie różnego rodzaju powierzchni.  Siłą sprawczą jest tutaj woda wydostająca się z dyszy pod wysokim ciśnieniem 100-150 Bar. Takie ciśnienie wody skutecznie czyści wszelkiego rodzaju zabrudzenia przylegające do podłoża.  Trzeba pamiętać, że podłoże powinno być jednolite i mocne, aby nie okazało się, że zostanie ono uszkodzone w ciągu mycia.
    Warto, więc przed pracą sprawdzić na niewidocznej powierzchni siłę ciśnienia, i wyznaczyć pewny dystans powierzchni mytej od dyszy.
    Wybierając myjkę ciśnieniową wypada przede wszystkim zastanowić się, do czego będzie wykorzystana. Producenci myjek podzielili swoje produkty na:

• Myjki typu hobby – mycie od czasu do czasu. 100-120 Bar
• Myjki hobby - mycie regularne. 120-130 Bar
• Myjki półprofesjonalne – częste mycie i czyszczenie. 130-140Bar
• Myjki profesjonalne - codzienne wielogodzinne mycie i czyszczenie. 150-200 Bar

    Myjki typu hobby mają najczęściej nieduże rozmiary, są lekkie i poręczne. Ułatwia to ich przechowywanie.  Pracują przeważnie z ciśnieniem od 100 do 130 bar i wydajnością nieprzekraczającą 350 litrów na minutę. Myjki te są zaprojektowane do roboty okazyjnej lub codziennej, ale o krótkich odstępach czasowych nieprzekraczających 10-20 minut. Prawidłowe mycie takim sprzętem powinno wyglądać tak: w przypadku czasu pracy S3 30%-30 min. myjemy nieustannie przez okres 10 minut, potem robimy przerwę 20 minut i powtarzamy dziennie 2-3 cykle takiej pracy. Zapewni to , że sprzęt nie będzie się przegrzewać, a przez to będzie długo służyć.
    W przypadku myjek ciśnieniowych profesjonalnych lub półprofesjonalnych czas pracy i częstotliwość znacznie jest wydłużona. Urządzenia te mogą teoretycznie pracować codziennie po klika godzin. Myjki ciśnieniowe profesjonalne pracują na ogół z ciśnieniem od 150-200 bar , Przemysłowe do 250 bar i wydajnościami od 600 do 1000 litrów na godzinę. Mogą one pracować, jako urządzenia zimnowodne i ciepłowodne. Te ostatnie są agregatami z wbudowanymi podgrzewaczami wody,  przeznaczonymi do pracy przemysłowej i oczyszczania znacznych powierzchni, wyjątkowo efektywnie dają sobie radę z zabrudzeniami ciężko rozpuszczalnymi w wodzie (tłuszcze, oleje, woski).
    W opisach tych urządzeń pojawia się jeszcze jedna cecha: moc czyszczenia w kg/siłę. Jest to dosyć ciężki do zobrazowania parametr, bo inaczej będzie zachowywał się kilogram zanieczyszczenia w postaci błota, a inaczej w postaci starego smaru lub kilogram asfaltu. Aczkolwiek taki parametr podaje nam umowną wydajność czyszczącą myjki. I tak np. myjka ciśnieniowa Posejdon 5-41 Nilfisk ma moc czyszczenia 4 kg, przy przepływie wody 800 litrów na minutę i ciśnieniu 180 bar.
    Myjki mogą występować, jako narzędzia elektryczne kompaktowe, mobilne, stacjonarne i myjki z napędem spalinowym. 
    Następnym ważnym wyznacznikiem szczególnie w tańszych myjkach jest rodzaj głowicy pompy , a dokładnie materiału, z której jest wykonana. Mamy tutaj trzy rodzaje materiałów:

• Tworzywo – w najtańszych myjkach typu hobby. Jedyna zaleta to cena.
• Aluminium - myjki renomowanych firm typu hobby. Dobre parametry pracy, wystarczająca żywotność i cena.

• Mosiężne – profesjonalne i przemysłowe. Najwyższa jakość i długa żywotność.

    Innym ważnym parametrem jest opcja regulacji ciśnienia.  Pierwsza nasza myśl to pytanie po co? Przecież z całego powyższego tekstu wypływa myśl, że im wyższe tym lepsze. A no niekoniecznie, Jeśli mamy do wykonania wiele nietypowych prac np. mycie wielu małych silników, gdzie jest pełno niedużych, delikatnych modułów, albo umycie korpusów detali z uszczelnieniami gdzie zastosowanie wysokiego ciśnienia mogłoby je naruszyć, to celowym jest zastosowanie myjki z regulacją ciśnienia. Dalsze wiadomości ze strony http://warsztattechnika.pl/
    Na koniec należałoby dowiedzieć się, jakie dana myjka ma wyposażenie podstawowe i czy jest dostępne wyposażenie dodatkowe.  Do wyboru powinny być rozmaitego rodzaju dysze i lance. Najczęściej spotykane są dysze obrotowe typu turbo, dysze punktowe z możliwością rozproszenia strumienia, dysze płaskie, szczotki do mycia samochodu i innych powierzchni,  pojemniki na detergenty, chemiczne środki czyszczące przystosowane do pracy z myjkami.
    Ceny najtańszych myjek ciśnieniowych zaczynają się od 300 zł. Za te pieniądze można kupić przyzwoitą myjkę do pracy raz na jakiś czas - Makita HW101, nie powala parametrami, ale da się nią pracować. Za sprzęt lepszy do roboty, typu regularne mycie w krótkich odstępach czasu, trzeba wydać już w granicach 600-800zł. Myjki półprofesjonalne nadające się do gospodarstw rolnych, małych firm budowlanych, serwisów i warsztatów pracy,to wydatek w granicach 1500-2000 zł. Myjki ponad 2000 zł to myjki profesjonalne do pracy ciągłej, za myjki przemysłowe trzeba zapłacić od kilku do kilkunastu tysięcy.

Lutowanie twarde i miękkie

    W technice łączenia metali wyróżniamy dwa rodzaje lutowania twarde i miękkie.
Lutowanie to innymi słowy sposób łączenia stopów z użyciem spoiwa, które ma niższą temperaturę topnienia, niż podzespoły łączone. Czyli nie są nadtapiane jak to ma miejsce podczas spawania.
    Z lutowaniem miękkim mamy do czynienia wtedy kiedy spoiwo ma temperaturę topnienia poniżej 400st np. Spoiwo cyno-ołowiowe LC60, Spoiwo cynowo-miedziowe Sn97Cu3
    Natomiast lutowanie twarde ma spoiwo o temperaturze topnienia powyżej 650 stopni np.: lut miedziany LM-60, lut srebrny LS45, lut fosforowy LCuP6. Zobacz na http://www.skleptechnika24.pl/
    Narzędziem do lutowania są lutownice transformatorowe, lutownice oporowe, palniki gazowe na propan butan, palniki cyklonowe na propan butan, palniki propan + tlen, palniki acetylen + tlen. 
   Przed lutowaniem trzeba dokładnie oczyścić powierzchnię z tłuszczów, nalotów, tlenków, siarczków, kleju itp.. Jest to warunek konieczny do powstania prawidłowego łączenia.
Elementy czyścimy najpierw mechaniczne, używając noża, włókniny szlifierskiej lub papieru ściernego, potem chemicznie używając do odtłuszczenia denaturatu lub benzyny ekstrakcyjnej, a następnie chemicznie używając do usunięcia siarczków i tlenków oraz aktywowania powierzchni kwasu lutowniczego, pasty lutowniczej i topników.
    Lutowanie miękkie polega na łączeniu metali za pomocą łatwo topliwego lutu na bazie niskotopliwej cyny. Luty mają najczęściej postać pałeczek lub pręcików. Występują wraz z topnikiem lub bez. Topnik jest niezbędny do poprawnego połączenia, ochrania powierzchnię przed powstawaniem tlenków i powoduje, że spoiwo łatwo zwilża powierzchnię. Trzeba dbać, aby nie nagrzewać zbytnio lutowanych powierzchni, przede wszystkim przy lutowaniu otwartym płomieniem.
    Tego typu połączenia są w niewielkim stopniu odporne mechanicznie, ale świetnie przewodzą prąd i dają gwarancję szczelności. Znajdują zastosowanie w elektryce i elektronice, w instalacjach wodnych i CO.
 Podam jak w praktyce wygląda lutowanie miękkie (np. przewodów elektrycznych).
Z przewodów usuwamy izolację. Jeśli są to cienkie przewody to stosujemy jako topnik kalafonię, bo pasta lutownicza jest produkowana na bazie kwasu i może po pewnym czasie sprawić przerwanie styku. Nagrzewamy grot i nakładamy cynę tak, aby powstała kropelka i wstrzymujemy nagrzewanie.Grot zanurzamy w paście. Przewody do lutowania zwijamy i pobielamy (połączenia elektryczne), przykładamy do skręconego przewodu grot i włączamy lutownicę. Temperatura spowoduje, że nadwyżka topnika spłynie na przewód i odtłuści go i usunie tlenki, chwile po tym roztopiona cyna spłynie na przewód i pokryje go w całości. Jak tylko cyna wniknie w przewód należy bezzwłocznie przerwać nagrzewanie i odsunąć grot od przewodu. Unikniemy w ten sposób przegrzania topnika i utlenienia lutu cynowego. Pobielone przewody stykamy jeden z drugim, na grot nabieramy odrobinę cyny z topnikiem (patrz wyżej). Nagrzewamy połączone przewody, jak tylko cyna spłynie z grotu na przewody następnie natychmiast przerywamy nagrzewanie. Uwaga pamiętajmy, że przez parę sekund cyna jest nadal ciekła i tak długo jak nie wystygnie nie można poruszać przewodami.
    W wypadku lutowania nadzwyczaj cienkich przewodów nie stosujemy pobielania. Całą operację wykonujemy w jednym podejściu. W pierwszej kolejności skręcamy przewody następnie lutujemy.
Po skończonym lutowaniu można usunąć topnik denaturatem, szczególnie, jeżeli stosujemy  pastę lutowniczą.
    Lutowanie twarde podam na przykładzie pękniętej rurki mosiężnej, używam lut srebrny otulony.
Lutowanie powinno się przeprowadzać w dobrze wentylowanych pomieszczeniach. Pomieszczenie nie powinno być za mocno oświetlone, nie widać wtedy koloru nagrzanego metalu.
Do lutowania twardego stosujemy palniki propan butan, propan-butan + tlen i acetylen + tlen, nagrzewanie indukcyjne. Wszystko zależy od wielkości lutowanych przedmiotów i użytego lutu. W naszym przykładzie lutujemy długą rurkę mosiężną o średnicy 22mm i grubości ścianki około 1mm . Do takiej pracy wystarczy palnik cyklonowy na propan butan techniczny. Dysza 19mm dająca około 3,5kW.
Lutowanie twarde - przykład:
Części lutowane oczyścić mechanicznie i chemicznie. Łączone fragmenty kładziemy na płycie szamotowej, która w śladowym stopniu odbiera ciepło a przy lutowaniu seryjnym kumuluje je i co więcej ogrzewa otoczenie. Starannie dopasowujemy łączone powierzchnie. Lut, nie może być za gruby, w naszym przykładzie może mieć średnicę 1,5mm - 2mm. Nagrzewamy palnikiem elementy do temperatury topnienia topnika. Zwilżamy topnikiem powierzchnie lutowane. Kolor metali zmienia się po zwilżeniu topnikiem. Kontynuujemy  nagrzewanie do temperatury roboczej. W zależności od rodzaju lutu może to być 700-950 stopni. O temperaturze najlepiej mówi kolor metalu. Po osiągnięciu temperatury roboczej dotykamy lut twardy na styku łączenia i czekamy aż się stopi i wniknie kapilarnie między łączone elementy. W tym momencie przerywamy nagrzewanie.
Pozostałości topnika zmywamy gorącą wodą.
    Jeżeli stosujemy lut mosiężny LM-60 do lutowania stali to oprócz topnika na drucie można nasypać w miejsce lutowania boraksu.
    Jeżeli stosujemy lut fosforowy do spajania miedzi to nie potrzeba topnika (ja jednak zawsze stosuję)
Dalej to praktyka i jeszcze raz praktyka.
Pozdrawiam

Bramy przesuwne

Dzień dobry!
    Dziś przedstawiam elementy i akcesoria do bram przesuwnych tj: wózki do bram w różnych konfiguracjach i wymiarach, rolki prowadzące i najazdowe, gniazda najazdowe,  mocowania profili, listwy zębate, zamki hakowe z puszkami do montażu, zaślepki do profili. Niektóre z nich postaram się nieco opisać.
   Wózki do bram produkowane są do różnych rodzajów profili. Przy zakupie trzeba o tym pamiętać. Profile są produkowane w wymiarach:  50x50mm, 60x60mm, 70x70mm, 80x80mm, 100x90.
   Wózki zrobione są z dobrej jakości łożysk i odpowiedniej gatunkowej stali. Dzięki temu mamy pewność ich wieloletniego i sprawnego funkcjonowania. Dostępne wózki bramowe są ocynkowane, a dzięki temu zabezpieczone przed czynnikami atmosferycznymi. Wózki do bram występują w wersjach 2, 3,  5, 8 lub 10 rolkowych. Wszystkie osadzone są na łożyskach.
   Użyte rolki produkowane są z tworzywa lub stali. Dodam tylko, że rolki występują również oddzielnie wersji walcowej lub z wcięciami pod linkę, rurkę lub na szynę. Na skutek tego mogą być użyte w budowie elementów podwieszanych, bram oraz drzwi podwieszanych z wykorzystaniem szyny lub liny.
   Rolka tworzywowa pozioma w wózku sprawuje rolę rolki prowadzącej, natomiast rolki pionowe to rolki nośne. Rolka plastikowa posiada ścieralność większą o 30% niż rolka metalowa. Wspomnę jeszcze, że dokładne wykonanie poszczególnych detali i ich precyzyjny montaż ma wpływ na cichą pracę wózka w szynie nośnej bramy, oraz gwarancję, że nie będzie się odchylać od jej osi.
Podstawa wózka jezdnego posiada 4 otwory podłużne, które umożliwiają korekcję położenia. Montaż wózka odbywa się przez trwałe przymocowanie - spawanie wózka do konstrukcji metalowej bądź dokręcenie śrubami. Jest to uwarunkowane rodzajem wózka.  Typy wózków bramowych: stałe, z regulacja wysokości, wahliwe, wahliwe regulowane oraz z płaskownikiem.
   Następnym artykułem są zatyczki do profili. Wykonane są z wysokiej jakości tworzywa.
 Zatyczki występują jako:

1. Zatyczki do profili okrągłych.
2. Zatyczki do profili kwadratowych.
3. Zatyczki do profili prostokątnych.

   Bramy, profile bramowe, jak i inne elementy wykorzystywane w budownictwie ( płoty, konstrukcje nośne), narażone są na działanie korozji. Zatyczki stanowią idealne zabezpieczanie przed korozją. Montowane są do wewnątrz profilu, dopasowują się poprzez rozpieranie bocznych cienkich blaszek. Wykonane są z polietylenu w kolorze czarnym. Zatyczki odporne są na warunki atmosferyczne, promienie UV, oraz mróz. Sprawdź na: http://domtechniczny24.net/
   Następny wyrób to rolki tworzywowe do bram (prowadzące). Wykorzystywane są, jako rolki podporowe prowadzące bramę przesuwną. Stabilizują bramę w pionie. Rolki tworzywowe do bram (prowadzące) charakteryzują się bardzo niskim oporem toczenia są przez to trwałe i ciche, są odporne na pęknięcia, posiadają wysoką odporność mechaniczną oraz odporne są na ścieranie. Mogą pracować w temperaturach od -20 do 80°C.
   I ostatnia pozycja to gniazda najazdowe. Wytworzone z tłoczonej solidnej blachy. Charakteryzuje się precyzyjnym wykonaniem. Są dodatkowo ocynkowane, tak jak wszystkie inne stalowe elementy do bram. Gniazda najazdowe stosowne wraz z rolką najazdową powoduje dokładny i stabilny podjazd bramy do słupka oporowego. Dzięki zastosowaniu gumowego odbojnika dojazd bramy do gniazda jest zabezpieczony przed uderzeniem.

Czujniki czadu i gazu

Dzień dobry!
     W dzisiejszym tekście nie będzie moim celem straszenie Państwa, lecz przedstawienie jak prostego rozwiązania technicznego, jakim jest detektor gazu czadu. Może on zapobiec tragedii.
     Zaglądając w statystyki straży pożarnej możemy się przekonać, że kwestia czadu w mieszkaniach, przede wszystkim w sezonie grzewczym, jest bardzo poważna. Dane mówią o śmiertelnych ofiarach zaczadzenia, rzędu 500 osób rocznie. Z cichym zabójcą, jakim jest tlenek węgla, można walczyć na kilka sposobów. O rozwadze i daleko posuniętej ostrożności nie trzeba pisać, problem w tym, że niekiedy to nie wystarczy. Jeżeli tlenek węgla pojawi się w domu i będzie dochodził do krytycznych wartości, to pomóc może tylko wskaźnik czadu.
     Zanim przejdę do omówienia czujników gazu i czadu trochę teorii.
Tlenek węgla jest gazem bezbarwnym i bezzapachowym, zatem trudny do wykrycia przez nas. Zgodnie z wieloma badaniami naukowymi szkodliwe działanie czadu jest głównie zależna od:

• Stężenia tlenku w w dychanym powietrzu.
• Czasu przebywania i aktywności ruchowej w tym środowisku.
• Od specyficznych cech fizjologicznych osoby narażonej.

     Tlenek węgla jest absorbowany do krwi z wdychanego powietrza. Powoduje tworzenie się w organizmie tzw. karboksyhemoglobiny, która redukuje zdolność krwinek do transportu tlenu. To z kolei powoduje niedotlenienie narządów, tkanek i mózgu. Wzależności od stężenia karboksyhemoglobiny w krwi pojawiają się następujące objawy:

• Uczucie ucisku i lekkiego bólu głowy, rozszerzenie naczyń krwionośnych (10-20%).
• Ból głowy i tętnienie w skroniach (20-30%).
• Silny ból głowy, osłabienie, oszołomienie, wrażenie ciemności, nudności, wymioty, zapaść (30-50%)
• Zaburzenia pracy serca, przyspieszenie tętna i oddychania, śpiączka przerywana drgawkami (50-60%)

     Dalej nie będę pisał, w każdym razie przy stężeniu ponad 60% może dojść już do trwałych upośledzeń mózgu, narządów i śmierci.
     Dla przedstawienia w praktyce stosuje się obrazowe przykłady stężeń i reakcji organizmu. W instrukcji czujnika CD-50B8 można przeczytać: wdychanie tlenku węgla o stężeniu 200 ppm w ciągu 2-3 godzin powoduje lekki ból głowy, zmęczenie, nudności. Stężenie 12800 ppm w czasie 1-3 minuty powoduje natychmiastową śmierć. Uf! Trochę ciśnienie mi podskoczyło.
     Czujniki czadu monitorują obecność  tlenku węgla w powietrzu . Pracują one w oparciu o technologię półprzewodnikową, tzn. znajdujący się w urządzeniu detektor reaguje na zawarty w powietrzu czad i uruchamia alarm. Nawet nieduże stężenie CO rzędu kilku setnych procent 0,006% utrzymujące się przez dłuższy czas spowoduje uruchomienie alarmu dźwiękowego i zapalenie diody sygnalizacyjnej. zabacz też na http://narzedziatechnika.pl/
     Wykrywacz czadu np.: CD-60A4 z LCD warto zamontować w łazienkach, kuchniach, korytarzach sąsiadujących z potencjalnymi źródłami zagrożenia. Należą do nich: gazowe podgrzewacze wody z otwartą komorą spalania, kominki opalane drewnem i gazem, przenośne grzejniki gazowe i piecyki opalane paliwami ciekłymi, piece kaflowe, i oczywiście kotłownie węglowe.
     Tlenek węgla , popularnie zwany czadem, jest gazem o niższej gęstości od powietrza, lecz powstaje prawie zawsze, jako mieszanina z ciężkim dwutlenkiem węgla, przez co utrzymuje się tuż nad podłogą. Z tego powodu detektory montuje się zawsze na wysokości ok. 50 cm nad podłogą. Chyba, że stosujemy czujnik gazu i czadu np. CGD 31A2  to wtedy na wysokości 150cm.
     Decydując się na czujnik czadu zwróć trzeba uwagę na to, czy posiada certyfikat potwierdzający przeprowadzenie testów. Czy jest zasilany na baterię czy z sieci. Oba wyjścia mają zalety i wady.
     Urządzenia bateryjne sprawdzą się w sytuacji częstych zaników napięcia, lecz potrzebują stałej kontroli baterii. I tu uwaga! Jak większość urządzeń elektronicznych mogą źle pracować przy słabych bateriach (chyba, że mają automatyczny system informowania o stanie baterii). Natomiast zasilane sieciowo przestaną działać, jeżeli braknie prądu, to oczywiste.
     Biorąc pod uwagę wady i zalety obu czujników nigdy nie dają nam 100% pewności wykrycia czadu, a jedynie w dużym stopniu podniosą możliwość jego wykrycia. Warto, więc co jakiś czas testować urządzenie i dokonywać okresowych przeglądów.
     Czad przeważnie zabija w mieszkaniach, w których nie ma właściwej wentylacji, przewody wentylacyjne są niedrożne lub zaklejone, aby było cieplej!!!, kominy zatkane, a plastikowe szczelne okna nie zapewniają odpowiedniej cyrkulacji powietrza. Kwestię tych okien i super szczelnych domów opisywałem w artykule wentylacja między pokojami.
     Następne zagrożenie stanowią gazy wybuchowe lub ich mieszaniny: metan, propan i butan. Gaz ziemny jest lżejszy od powietrza i gromadzi się w górnych częściach pomieszczeń. Natomiast propan i butan jest cięższy, przez co gromadzi się w dolnych partiach mieszkań. Gazy te połączone z powietrzem tworzą palną mieszaninę.
     Detektor gazu ma zaawansowany technologicznie czujnik półprzewodnikowy i elektroniczny układ sterujący, który monitoruje obecność gazu w powietrzu. Jeśli instalacja bądź urządzenia są nieszczelne i dochodzi do wycieku, instrument przy 10-procentowym stężeniu gazu LEL (dolna granica wybuchalności) uruchamia alarm.
Przykładowe wartości dolnych granic wybuchowości gazów LEL Metan 5%, Propan 2,10%, Butan 1,80%.
     Detektory gazu instaluje się w kuchniach i łazienkach wyposażonych w kuchenki lub gazowe podgrzewacze wody. Warto również montować czujniki w domowych kotłowniach opalanych gazem oraz garażach, w których znajdują się pojazdy zasilane LPG lub CNG. Czujnik montuje się na ścianie, na wysokości ok. 150 cm nad podłogą.
Przy zakupie czujników warto wcześniej zapoznać się z instrukcją obsługi i poczytać o zasadach działania i sposobach instalacji.

Skrawanie cz.3 cd

Skrawanie część 3.
    W ostatnim części przedstawię parę rad przy obróbce poszczególnych materiałów.
<strong>Stale konstrukcyjne<strong> są najliczniejszą grupą materiałów wykorzystywanych w warunkach warsztatowych. Na ogół nie powodują problemu przy skrawaniu, należy jednak pamiętać o smarowaniu i chłodzeniu podczas pracy. Jeżeli wiercimy głębokie otwory i posiadamy wiertło długie do metalu, to najpierw nawiercamy otwór wiertłem krótkim (np. NWKa), a później długim. Przede wszystkim  przy wiertłach o małych średnicach od 2mm do 4,2mm. I jeszcze ważne jest przed wierceniem  napunktować otwór  młotkiem,  punktakiem zwykłym albo punktakiem automatycznym. ( zajrzyj na stronę http://poradniktechniczny.com/ Pamiętać trzeba, że zawsze lepiej wiercić z nieco większym naciskiem i małą prędkością niż odwrotnie. Im materiał  twardszy to szybkość skrawania w czasie pracy maleje. Na ten przykład stal węglowa między 500-1000MPa stosunek prędkości skrawania wynosi 10-6, czyli prawie połowę mniej.  Jeżeli mamy tokarkę czy frezarkę to lepiej spojrzeć do tabel.
     Skrawalność <strong>Stale nierdzewne</strong>, zależy od wielkości dodatków stopowych i rodzaju obróbki. Im więcej dodatków tym gorsza skrawalność. Najlepiej skrawalne są stale ferrytyczne i martenzytyczne. Tak jak pisałem w poprzednim  rozdziale, mają tendencję do hartowania przy zgniocie i do przyklejania się do powierzchni natarcia. Tworzą wtedy taki garb za krawędzią skrawania, przez co uniemożliwiają dalszą obróbkę. Narzędzie nagrzewa się i traci swoje właściwości. Przy wierceniu w tych stalach nader istotne są parametry skrawania, czyli bardzo duży nacisk i mała prędkość skrawania, a nie odwrotnie. Frez czy wiertło nie może się ślizgać, bo wtedy się szybko tępi. Ważne jest schładzanie, ponieważ stale Inox słabo odprowadzają ciepło. Bardzo ważne jest również  używanie  ostrych narzędzi przy skrawaniu. W przypadku wiercenia są to wiertła kobaltowe INOX.   Takie stale nierdzewne jak np. Duplex,  należy wyłącznie wiercić  wiertłami węglikowymi  z rdzeniem i chłodzeniem, no i bezsprzecznie na precyzyjnych wiertarkach stołowych albo CNC.
   Pozostałe materiały, czyli żeliwa, żeliwa ciągliwe miedź i jej stopy (mosiądze, brązy), mają idealne skrawalności i obrabia je się na sucho. . Tylko aluminium ma znaczną tendencję do klejenia się, przez co potrzebuje znacznie ostrzejszych narzędzi i większych prędkości obrotowych.

Niwelatory rurowe Topcon

Dzień dobry, dzisiaj chciałem opisać nietypowe urządzenie pomiarowe.
   Wczoraj miałem szansę zobaczyć na żywo i zaznajomić się z możliwościami niwelatora liniowego. Prawdą jest, że wiele nowych i starych a modernizowanych obecnie sieci wodociągowych i kanalizacyjnych w całej Polsce, jest wdrążąne z pomocą  niwelatorów rurowych min.  Topcon TP-L4B. W praktyce możemy się natknąć się z wieloma określeniami np.. laser liniowy, laser rurowy, niwelator liniowy czy niwelator rurowy. Ogólnie chodzi o to samo narzędzie występujące zawsze w formie okrągłego walca z nóżkami, emitujące jedną wiązkę lasera czerwonego lub zielonego.

    Niwelatory te są nadzwyczaj precyzyjne, byłem w szoku, kiedy na wyświetlaczu TP-L4B zobaczyłem trzy miejsca po przecinku. Lasery liniowe wymierzają automatycznie kierunek i spadek góra i dół i umożliwiają bardzo szybszą realizację prac przy zachowaniu wysokiej precyzji, co przekłada się na namacalne zwiększenie wydajności pracy ekipy. Zyskują na tym wykonawca jak również mieszkańcy w okolicy budowy, dla których wszelakie prace remontowe są zawsze nieszczęściem.
    Następną sprawą jest wodoszczelność i pyłoszczelność lasera rurowego Topcon TP. Oznakowanie IPX7 informuje, że laser jest w 100% odporny na kurz i pył  - pierwsza cyfra, druga cyfra - to odporność na chwilowe zanurzenie na głębokości od 15-100cm w czasie nie dłuższym niż 30 min.
Czyli jak zaleje studzienkę z niwelatorem to można ostrożnie wejść, wyciągnąć niwelator i dalej nim pracować. Jak się zabrudzi błotem to pod kran umyć i można dalej pracować.  Pełny opis znaczenia klasy IP na poradniknarzedziowy.pl
    Wracając do montażu rurociągów kanalizacyjnych, robota ta staje się prostsza i niebywale dokładniejsza. Szybkość i precyzja pomiarów sprawia,że praca przyspiesza dostrzegalnie, to opinia firm, które poprzednio stosowały niwelatory obrotowe lub optyczne. Zamiast 2-3 osób wystarcza jedna do nastawienia i pilnowania bo laser nie jest tani, trzeba mieć na niego oko. Odpadają  dodatkowo nader kosztowne poprawki. Panel podczas nastawiania parametrów jest podświetlony, więc można bez kłopotu nastawiać parametry w ciemnych studzienkach.
    Praca przyrządem jest niezwykle prosta, wręcz banalna. Na szkoleniu po zwięzłej prezentacji naszą ripostą było stwierdzenie „ i to już wszystko?”. Tak wystarczy, że na jednym końcu rury starannie w jej środku ustawi się laser rurowy TP-L4B. Jeżeli rozmiar rury jest większa niż średnica niwelatora, stosuje się specjalne nóżki, które po wkręceniu w kadłub instrumentu pozycjonują go idealnie w średnicy rury. Nóżki te mają oznaczenia średnic. W drugi koniec rury wstawia się tarczkę celowniczą. Tarczka jest nastawna z skalą zależnie od zastosowanych nóżek – czyli średnicy rury. W jej środkowy punkt pada wiązka lasera.  Lasery rurowe są w dwóch wersjach bez model TP-L4B i z autodopasowaniem  – model droższy TP-L4A (tarczka ma po bokach dwie aluminiowe belki ułatwiające automatyczne dopasowanie). Na pilocie wciskamy przycisk i po parunastu sekundach punkt lasera jest w środku tarczki. W tym momencie wystarczy, aby ekipa układająca rury ustawiła wysokość rury tak, by plamka lasera trafiła w środek celu. W praktyce można ustawiać laser również na rurze, ale wtedy jest ryzyko, że może nam się przemieścić lub ześlizgnąć i upaść – trzeba uważać.
Więcej o produktach Topcon na blogu narzedziamoje.
    Jeszcze parę parametrów: zakres skuteczny to około 150 metrów, czyli starczy w zupełności w praktyce wstawiamy do kolejnej studzienki i dalej układamy rury. Precyzja to 2,4 mm na 50 metrach, no i 5 lat gwarancji.
To tyle pozdrawiam Rafał